Sanayi Devrimi’nde İcat Edilmemiş Olsaydı Hayatımızı Değiştirebilecek 10 Önemli İcat

1791 doğumlu İngiliz mucit ve matematikçi Charles Babbage, hataları bulmak için matematiksel tabloları incelemekle görevlendirildi. Bu tür masalar astronomi, bankacılık ve mühendislik gibi alanlarda yaygın olarak kullanılıyordu ve el yapımı oldukları için genellikle kusurlar içeriyordu. Babbage kendine ait bir hesap makinesi istedi ve bir tane tasarlamaya karar verdi. Elbette Babbage, işlemcilerin yapı taşları olan transistörler gibi modern araçlara sahip değildi, bu nedenle hesaplama motorları tamamen mekanikti. Mekanik olmaları aynı zamanda inanılmaz derecede büyük, karmaşık ve kurulumunun zor olduğu anlamına geliyordu.

1847 ile 1849 yılları arasında geliştirilen Fark Makinesi No. 2, ilk makinenin üçte biri kadar yük ile daha zarif bir makineydi. Babbage, bu makinelere ek olarak 1834 yılında bilgisayarın babası sayılabilecek bir makine üretti. Tıpkı modern bilgisayarlar gibi, Babbage’nin makinesi de daha sonra başka hesaplamalarda kullanılmak üzere verileri depolayabiliyor ve farklı olasılıkların hesaplanmasını gerektiren mantıksal işlemleri gerçekleştirebiliyordu.

Sanayi Devrimi sırasındaki birçok icat gibi, lastik de yeni bir icat dalgası başlattı, ancak lastik teknolojisi geliştikçe bile bisikletlerde kullanılan lastikler hala büyük bir sorundu. Veteriner hekim John Dunlop, küçük oğlunun üç tekerlekli bisikletine atladığını görünce çözmesi gereken sorunun farkına vardı. Hızlı bir şekilde çalışmaya başlayan Dunlop, ilk denemesinde sıvı kauçukla yapıştırdığı şişirilmiş kanvas bahçe hortumu kullandı. Birçok farklı deneme yapan Dunlop, mükemmel lastiğe ulaşmayı başardı.

Firma kısa sürede pazara hakim oldu ve bisikletteki diğer güzelleştirmelerle birlikte bisiklet üretiminde de hızlı bir artışa neden oldu. Kısa bir süre sonra şirket, Sanayi Devrimi’nin bir başka ürünü olan otomobil için lastik üretmeye başladı.

Anestezinin icadından önce, hastalıkları tedavi etmek genellikle hastalığın kendisinden çok daha zordu. Örneğin diş çekimi sırasında alkol, afyon gibi maddeler çok etkili olmuyordu. Azot oksit ve eter 1800’lerin başında keşfedildi, ancak her ikisi de çok az kullanımla sarhoş edici maddeler olarak görüldü.

Geçmişte ‘güldürme gazı’ olarak da bilinen nitröz oksitle bazı kişilerin gönüllü olarak vurulmasına izin verildi ve ortaya komik görüntüler çıktı. Bu gösterilerden birinde Horace Wells adlı genç bir diş hekimi, bir tanıdığının gazı soluduktan sonra bacağını yaraladığını gördü. Adam koltuğuna döndüğünde Wells, bacağında rastgele bir ağrı hissedip hissetmediğini sordu ve hissetmediğini söyledi. Ertesi gün kendi üzerinde denemeye karar veren Wells, gazı aldı ve içine çekti. Wells, meslektaşı çekilirken herhangi bir acı hissetmedi, bu da gazın bu iş için harika bir yöntem olacağını kanıtladı.

Aslında, camera obscura (çevresinin resmini ekrana yansıtan optik bir cihaz) olarak bilinen kameranın atası, 1500’lerin sonlarında taşınabilir versiyonlarıyla yüzyıllardır ortalıkta dolaşıyordu, ancak sorun şuydu ki siz bunu yapmadınız. kameranın görüntülerini depolamak ve görüntülemek ve boyamak için zamana sahip olun. 1820’lerde Fransız Joseph Nicéphore Niépce, ışığa duyarlı kimyasallarla kaplanmış kağıdı camera obscura tarafından yansıtılan görüntüye maruz bırakma fikrini ortaya attı ve 8 saat sonra dünyanın ilk fotoğrafı ortaya çıktı!

Bir ailenin poz vermek için sekiz saat hareketsiz durması alışılmış bir şey değildi. Niépce, tasarımını geliştirmek için Louis Daguerre ile birlikte çalışmaya başladı ve Daguerre, Niépce’nin ölümünden sonra çalışmalarına devam etti. Daguerre’nin ‘dagerreyotipi’ adını verdiği cihazı önce Fransız parlamentosunda ardından tüm dünyada heyecan uyandırdı ancak dagerreyotipi çok detaylı görüntüler üretmesine rağmen kopyalanamadı. Daguerre ile aynı zamanda yaşayan William Henry Fox Talbot da 1830’larda fotoğraf görüntüleri geliştirmek için çalışıyordu ve pozitif manzarayı yaratmak için ışığın fotoğraf kağıdına yansıtılabildiği ilk negatifi üretti. Gelişmeler geri gelmeye başladı ve pozlama süreleri kısaldıkça kameralar hareket eden nesnelerin sahnelerini yakalamaya başladı.

Thomas Edison, telgraf mesajlarını yazıya dökmek için bir yöntem üzerinde çalışırken bir fonograf veya pikap fikrini ortaya attı. Cihazın çalışma mantığı şu şekildeydi: Makinenin üzerindeki silindir çevredeki sesleri algılıyor ve algılanan bu sesler bir iğne yardımıyla fonografa kaydediliyordu. Kayıt bittikten sonra fonograf ile oluşturulan kayıt tekrar dinlenebiliyordu. Edison, makineyi yapması için tamirci John Kruesi’yi görevlendirdi ve yalnızca otuz saat sonra çalışan bir prototipi elinde tutuyordu. Edison cihaza ‘Mary’nin küçük bir kuzusu oldu’ diyerek makineyi test etti ve makine sözlerini tekrarladığında başardığını anladı.

İskenderiyeli Heron, merkezindeki su kabı ısıtıldığında dönen kanatsız, kolay bir buhar türbini, aeolipile icat etmişti, ancak bu buluş tamamen meraktandı. Mucitler ise buharla çalışan cihazlar icat etmek istediler ve aeolipile teknolojisini incelemek için yola çıktılar. 1698’de Thomas Savery, madenlerden su çıkarmak için buharla çalışan bir pompa icat etti. Daha sonra Watt, Matthew Boulton ile birlikte, buhar gücünün endüstrilerde kullanılmasına izin veren bir döner buhar motoru yarattı. Bir grup mucit, buhar motorunun ulaşım için kullanılıp kullanılamayacağını merak etti ve bu, 1830’larda ilk buharla çalışan lokomotiflerin ve teknelerin geliştirilmesine yol açtı.

1795’te Fransız Nicolas Appert, yiyecekleri taşınırken korumanın bir yolunu bulan herkese bir ödül verileceğini duydu. Bu, Appert’in ilgisini çekti ve sonraki on dört yılını sorunu çözmeye çalışarak geçirdi. Kurutma, fermantasyon gibi işlemlerle gıdalar korunabiliyordu ancak bu yöntemler lezzetini koruyamıyor ve yüzde 100 etkili olmuyordu. Yiyecekleri tıpkı şarap gibi muhafaza edebilmesi gerektiğini düşünen Appert, yiyecekleri bir kavanoza koyup mühürleme, kavanozu kanvasa sarma ve ardından mührü sıkmak için suda kaynatma yöntemleri üzerinde çalıştı. Sonunda harika bir sonuç elde etti ve ödülü aldı.

Telgraf, 1830’larda ve 1840’larda birkaç mucitle birlikte Samuel Morse tarafından geliştirildi. Cluster, buluşlarının, elektrik sinyallerini bir istasyon ağına bağlı teller üzerinden ileterek elektrik sinyallerini uzun mesafeler boyunca bir konumdan diğerine iletebileceğini keşfetti. Mesajlar ise alfabenin her harfi için belirli bir kalıp belirleyen Mors kodu kullanılarak yazılırdı. Morse’un bu icadı, insanların aynı yerde bulunmadan neredeyse anında iletişim kurmasını sağladı.

18. yüzyılda İngiltere’de kumaşlar evlerinden çalışan erkekler tarafından üretiliyordu. Pamuk, kumaş için özellikle iyi bilinen bir hammaddeydi ve dokuma işçileri onu bir çıkrık aracılığıyla ipliğe dönüştürdü. Çıkrıklar bir seferde yalnızca bir makara iplik üretebildiğinden iş uzun sürdü. Kumaşa olan talebin yüksek olması nedeniyle pamuk üreticileri bu zahmetli iş için kumaş üretmekte zorlandılar. Bir dokumacı ve mucit olan James Hargreaves, 1764 yılında tek bir tekerlek kullanarak bir seferde sekiz makara iplik üretebilen bir makine icat etti. Diğerleri bu buluş üzerine inşa etmeye başladı ve bir seferde elli, seksek ve hatta yüz yirmi makara iplik üreten makineler tanıtıldı.

Sanayi Devrimi sırasında, demir de dahil olmak üzere metallere olan talep, endüstrileri hammadde madenciliği ve nakliyesi için daha verimli formüller bulmaya teşvik etti. Artan talep karşısında, demir şirketleri fabrikalara ve üretim şirketlerine onlarca yıldır büyük miktarlarda demir sağlıyor. Madencilik şirketleri, metali ucuza üretmek için değerli ferforje yerine dökme demir tedarik ettiler. Buna ek olarak, insanlar endüstriyel ortamlarda metalurji veya aletlerin fiziksel özelliklerini daha derinlemesine incelemeye başladılar. Demir üretimi, Sanayi Devrimi sırasında ve hatta bugün bile diğer icatları bu şekilde makineleştirdi. Örneğin demiryolunun gelişmesini sağlayan demir sanayi olmasaydı lokomotif taşımacılığı çok zor veya değerli olurdu.